Şiirleri

Güzel yerlerdi gittiğimiz yerler

Günebakanlar vardı

yüzünü bize dönen

Boyumuzu aşan coşkun bitkiler

İçtik kadeh kadeh

adayı kalbinden besleyen

zamansız pınarın suyundan

Koşuşan,

gülüşen çocuklar gördük hayal meyal

Yerleşelim dedik buralara

Tadına baktık yemişlerin

Canavarlar geldi beklenmedik bir gece

Çığlıkları dehşete düşürdü

hepimizi

Geceleri ortaya çıkıp

gündüzleri kaybolan canavarlar

Pınarı kurutmaya koyulduk gündüzleri

Su ölecek,

canavarlar rahat bırakacak geceleri.

Varlık dergisi, Nisan 2024. 

Susmuştum bir an
            ışığın gölgeyi bölmesine:
Düşmeyle inmenin ıtırlı gölünde
yağmur yemiş, ince tırnaklarıyla,
        kâinatın yönlerini işaret eder
        mavikantaron çiçeği –
ona hayli durmuştum

Yalnız kalamıyordum nesnelerle
Rom, kıskaç ve eski denizleri geçince
İndigo dağlar ve Antik Mısır mavisi
arasında, haritadan silinmiş bir ülkede:
Yaşam, ikimizi
boşa çıkarır, kendine alışkanlığı yüceltirdi
Baş başa kalırdık
        çocukken tövbe ettiğimiz
        büyüyünce dönüştüğümüz
        o anne yüzüyle

Her dilde adını öğreneceğim denizin
Gemilere ve gemicilere gebe,
                    çalkantılı şarapkarası
Yurdumu bulmanın özlemiyle
yeni mavilere
ismini ben vereceğim
ve bileceğim, hakîkatin mağarasında
yandığını, Eflâtun bir ateşin.

Mahal Edebiyat Şiir Eki, no 1, 2024. 

Beni güller hırpalıyor

ciddi bir gül olduğum için

Çan çiçekli gün batımlarını

şimşek ağzıyla yutuyor, arkadaşlarım

Unutuyorlar, lagünlerde

azur bir sinek kuşu

olarak doğduğumu

Altın suyunda uçuşan

zararsız sandığım, tüylü, kestane toplar:

Yükselen vızıltılar, sıcak ve kırmızı –

Ne tuhaf, güzelleşiyorlar

ışık demetleri içinde

Patır patır öleceğiz

İstisnâsız, hepimiz:

Gül şarabına yatırılan

bataklık sinekleri.

Varlık dergisi, Nisan 2024. 

Yaşarken ölmüşsem ve

yaşıyorsa ölüm?

Pek nazik olalım

karşılaşmamak için

içimizi gelinciğe kıracak kırılmaz aynayla

Kapımızı sıkı tutalım karda

Ellerimizi ateşe gömdüğümüz

bir şöminedir yuvamız

Tıkırdar çay fincanları

misafirsiz odada;

Bize bakan fotoğrafları

bize bakıyorlar diye suçlarız

Sonra belki uykuya dalarız

onlarsa, bakmaya devam eder bize.

Kapadım Kapıyı kitabından.

Bakakalırız

göz alıcı bıçağa

Demirî, çağırgan, düşsüz

durur öylece tezgâhta

Bir gümüş sazan kopar ırmaktan;

olmayı olmak yapan eylemle bir

devinir ışıkta tozlar gibi.

Bıçak beklemez,

Biz dururuz tetikte

Suyun indiği suskun, alacalı gride

Özleriz dönüşünü, hiç varmamış oluşunu

yıkanmış ruhun –

yükselen buharının içinde.

Kapadım Kapıyı kitabından.

Bir bakış öldürdüm

ve giydim onu her Pazar

Günlerdir vazoda eskiyen çiçeğin yaprağı gibi

çınladım suyun üstünde

Döndüm durdum. Sustum sonra.

Akıtan bir musluk bıraktım geride;

sayacak şeylerimiz olmalı geceleri.

Seslere alıştım:

Gün doğumunda arılar

Gün batımında bahçe yarasaları

Rüzgârda dalgalanan çarşaflar, kırbaç gibi

Ve kalbimin direğini sarsan

boş bir salıncağın çatırdayan gıcırtısı.

Unutmabeni şiir kitapçığından. İlk basım Kitap-lık, no 195, 2018.

Yüzyıllar geçmeli ölümümün üzerinden

Tanımadığım bir yerde

bir göl kenarında

huzurun çimene sindiği zamanda

resimdeki kâğıt fenerler gibi ışımalıyım

İzlenildiklerinin farkına varmayan

kısa saçlı kızlar yakmalı beni de

Zambaklar, karanfiller, güller içinde.

İkinci Jülide kitabından.

* Amerikalı ressam John Singer Sargent’ın 1885-1886 tarihli, aynı ismi taşıyan tablosunun adı.

Sıyrılıp gebe kaldılar

ne yuvarlak su güzellik karınları

ne hoş büyüyor

‘İstemem.’ diyen bükük dudaklarına

lüleleri savrulup hızla çarpıyor

Kocalarının gövdesiz gömlekleri

yığılıyor kuyunun dibine 

Bir yaygara kopuyor 

O, çetrefil otları söküyor

Önce biraz kızıyor

sonra eğilip öpüyor yanağından 

Ben yosunlar döküyorum

Sanki bağırsaklarımda balıklar yaşıyor 

Yalpalıyor ve bir harâret boğucu çöl sevecek diye

yutuyor ayaklarımı.

İkinci Jülide kitabından. İlk basım Varlık dergisi, 2011.